Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki
oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun
kaportasını mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve
çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu
hemen hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini
kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki
elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp
gözlerini açtığında, bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir
ifadeyle;Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm
demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş;
Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?
Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş...
Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda , bu öyküyü hatırlayın ve önce biraz düşünün.
Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan duygular hiçbir zaman onarılamaz; Harekete geçmeden önce durun ve düşünün. Sabırlı olun.
En önemlisi sevin... hem de karşılıksız sevin ....
Salı Tem. 01, 2008 5:37 pm